De allerlaatste Snoecks
Het voelt ontzettend jammer om te moeten stoppen voor de meet, maar de familie Snoeck kiest ervoor om in schoonheid de Snoecksalmanak stop te zetten. Nog twee nummers te gaan en dan stonden er 100 edities van de Snoecks op de boekenplank van elke verzamelaar. Door het onverwachte en trieste overlijden van geliefd hoofdredacteur Geert Stadeus wordt de stekker er voortijdig uitgetrokken en zullen er nooit honderd verjaardag kaarsjes branden. Een stukje geschiedenis…
Van de groote Almanak tot Snoecks 2022
In de jaren twintig van de vorig eeuw verscheen, in de schoot van de Gentse familiedrukkerij Snoeck-Ducaju & Zoon, het allereerste Snoecks jaarboek. De Groote Snoeck’s Almanak 1925 stond vol verhalen en was dan ook de literaire variant van de ‘kleine blauwe’ landbouwersalmanak die al sinds de achttiende eeuw door de drukkerij werd uitgegeven. Tot de Tweede Wereldoorlog verschenen deze ‘groote almanakken’ allemaal met dezelfde covertekening van een sterrenwichelaar. Snoecks’s Groote Almanak 1942 was de eerste waarvoor telkens een nieuwe covertekening werd gemaakt. Twee jaar later was de eerste vrouw op de cover een feit – zij het dan een glunderend boerinnetje naast een appelboom. De naam van het jaarboek zou nog verschillende keren worden aangepast: ‘groote’ mocht met één O vanaf 1948, in 1967 werd het Snoeck’s Almanak, een jaar later Snoeck’s en sinds 1969 wordt het apostrofje weggelaten. Snoecks 1969 was ook de eerste Snoecks waarin de aandacht langzaamaan verschoof van literatuur naar fotografie en andere beeldende kunsten. Sinds 1998 verscheen Snoecks op het huidige 17 × 23 cm formaat met elk jaar meer dan 576 bladzijden, en werd het jaarboek uitgegeven door IPS-Snoecks nv in plaats van door een drukkerij.
Geert Stadeus
Vanaf 2003 werd de Snoecks vakkundig geleid door Geert Stadeus. Geert was in de eerste plaats een schrijver. Uitgeverij Manteau publiceerde in 1990 zijn roman Een hond genaamd Sibelius. Als journalist schreef hij eerst voor Het Laatste Nieuws en daarna freelance voor tal van kranten en bladen, zoals De Gentenaar/Het Nieuwsblad, De Standaard, Menzo, Humo, Panorama-De Post en Maxim. Daarnaast leverde hij teksten aan voor humouristische televisieprogramma’s als De Slimste Mens ter Wereld, De Rechtvaardige Rechters en De Mannen van de Macht. Maar misschien wel Geerts grootste passie was de fotografie. Met zijn scherpe oog voor schoonheid en talent, maar vooral met veel liefde, stelde hij elk jaar een vuistdikke Snoecks samen. Stond de Snoecks in veel huishoudens bekend als een boek met artistiek verantwoord naakt, dan maakte Geert er een cultureel hoogstaande gids van. Door het jaar heen bezocht Geert wereldwijd alle grote fotografiebeurzen, op ontdekkingsreis naar het beste van de hedendaagse fotografie. Wat hij op zijn reizen vond, wist hij telkens weer te bundelen in Snoecks, dat zo stilaan Geerts levenswerk aan het worden was. Helaas besliste het lot er anders over.
Geen Geert geen Snoecks
Een Snoecks zonder Geert Stadeus is voor de uitgeverij ondenkbaar. Al jaren onderhield hij nauwe contacten met fotografen, fotoagenschappen en journalisten. Als hoofd- en eindredacteur begon en eindigde Snoecks bij hem. Een rol die hij met glans speelde, en die niet door iemand anders in te vullen valt. Daarom eindigt Snoecks met de editie van 2021, de 98e editie sinds het ontstaan van de Groote Snoeck’s Almanak. Een echt collector’s item dat via de website nog steeds te bestellen is. De vele loyale Snoecksverzamelaars weten wat hen te doen staat: hun collectie kan nu voor eens en voor altijd vervolledigd worden.
